Raleighvallen en filmopname

Vrijdag kwamen we na 5 uur rijden aan in Witagron, een gezellig klein Marrondorpje waar we onze eerste nacht hebben doorgebracht. Toen ik de rivier zag sprong ik meteen het water in. Samen met de dorpskinderen heb ik gezwommen in de Coppenamerivier, dit was erg vermoeiend, maar wel leuk. Ook kregen we een rondleiding door het dorpje. Het was heel anders dan in Paramaribo. Er was alleen maar zand met allemaal hutjes en de kinderen liepen buiten rond op blote voeten. Ook hadden ze een aapje als huisdier die ik vast heb mogen houden.
Over de Coppenamerivier loopt een brug waar we vanaf mochten springen. Dit leek me natuurlijk erg vet, maar toen ik eenmaal op de rand van de brug stond kwam ik erachter dat het toch wel erg hoog was. Een paar anderen van onze groep sprongen wel, maar ik ben er weer vanaf geklommen. Ik kon de brug niet uit mijn hoofd zetten en ik laat me natuurlijk niet zomaar kennen. Als die anderen het durven, moet ik het ook durven. Ik klom dus weer op de brug en deze keer heb ik wel echt gesprongen. Het was erg eng, maar ik vond het zo tof dat ik daarna nog een keer ben gegaan.
’s Avonds hebben we ons gewassen in de rivier en daarna begon het feest. Een aantal Surinaamse kinderen stonden aan de kant te kijken. Eerst waren ze best verlegen, maar toen wij ze eenmaal de dansvloer op trokken lieten ze ons niet meer los en bleven ze met ons dansen.

Zaterdag waren we van plan om op tijd met de boot te vertrekken richting Fungu eiland. Maar dit liep niet helemaal volgens plan. We moesten namelijk alle spullen in vuilniszakken doen vanwege de regen, best lang wachten op de bootjes en toen we eindelijk aan het varen waren ging de motor kapot en moest er een nieuwe komen. Uiteindelijk kwamen we om 6 uur aan op Fungu eiland terwijl het de bedoeling was om daar om 1 uur te zijn. Hierdoor konden we helaas niet meer naar de moedervallen. Op Fungu eiland hadden we wel heel mooi uitzicht op de Raleighvallen.
’s Avonds maakten we nog een wandeling over het eiland waarbij we veel beestjes gespot hebben: nachtzwaluwen, vogelspinnen, rode mieren, krekels en een krab. De vogelspin heb ik vastgehouden. Het voelde erg kriebelig.
Op het eiland was een groot hangmattenkamp maar wij hadden bedden gehuurd zodat we beter konden slapen. Het hutje waar onze bedden stonden was aan één kant helemaal open. Zo leek het dus evengoed of we buiten sliepen. Het mooie uitzicht maakte de saaie, koude, natte boottocht weer goed.

Zondag hebben we de hele dag door de jungle gelopen. Het was erg mooi en we hebben veel gezien: zoals een aapje, een slang, een kaaiman en een schildpad. Ook waren er mooie bomen en mooie bloemen. Het was een lange wandeltocht, maar ik heb erg genoten. Na 4 uur lopen kwamen we aan bij de Voltzberg. Het was de bedoeling om deze te beklimmen waarna we beloond zouden worden met een super mooi uitzicht. Helaas regende het, we hebben nog even gewacht tot het droog was en hebben een poging gewaagd, maar het was erg glad dus de klimtocht ging niet door. Dit vond iedereen erg jammer aangezien dit het hoogtepunt van de trip zou zijn. Het ging alweer heel hard regenen, dus met een chagrijnig gezicht begonnen we weer aan de wandeling terug, die 4 uur duurde. Ik liep het laatste stuk alleen met Karin en we hebben echt super lang gedacht dat we er bijna waren, maar het was verder dan we dachten. Door de regen was er veel modder. Je kon niet echt meer zien of dit het wandelpad was of een waterstroming. Op plekken waar veel water was lagen boomstammen waar je overheen moest lopen. Ik wist niet waar ik mijn voet neer moest zetten dus vroeg Karin om voorop te lopen. Ik deed een stap achteruit en gleed uit. Vanaf toen liep ik ook gewoon door het water in plaats van er omheen, mijn schoenen waren toch al nat. Doorweekt kwamen we weer aan op Fungu eiland. Na een douche (helaas alleen koud water) en lekker eten vroeg de gids wie er nog mee een avondwandeling ging maken naar het vliegveld en het eind van het eiland. Ik ging mee, maar na een paar passen gezet te hebben vroeg ik me af waarom ik dit deed. Ik had namelijk spierpijn van het lopen door de jungle. Met onze zaklampen gingen we opzoek naar diamantjes. Als we die zagen betekende dit namelijk dat dit ogen waren van diertjes.

Maandag stonden we vroeg op om toch nog naar de moedervallen te gaan aangezien dit zaterdag niet doorging. Hiervoor moesten we weer een stuk door de jungle. Zonder sokken ging ik in mijn natte wandelschoenen op pad. Dit liep natuurlijk niet bepaald fijn waardoor ik niet echt heb kunnen genieten van de wandeltocht. Aangekomen bij de moedervallen werd ik weer helemaal vrolijk van het mooie uitzicht. Rotsen en water daar word ik blij van. Ik klom over de rotsen waar ik een mooi plekje zocht om van het uitzicht te genieten.

Na 3 uur varen met de boot en 5 uur rijden met de bus kwamen we weer thuis aan. Ik deed mijn tas open en er kwam een stank uit…. Alles was namelijk nat. Dit wordt de komende dagen flink wassen.

Na een kort nachtje mocht ik dinsdag meedoen als figurant met de filmopnames van ‘tuintje in mijn hart’. Ik had er super veel zin in. We werden bijna behandeld als echte acteurs. Na de kledingcheck zat ik bij de make-up naast Sanne Vogel. Erg leuk om die bekende Nederlanders te zien. Uiteindelijk hadden we ’s middags pas onze eerste scène op het vliegveld. Onze koffers lagen op de band, deze moesten we er af halen en daarna weglopen. De eerste keer deed iedereen gewoon maar wat. Daarna werd dit bekeken en kregen we opdrachten hoe we moesten lopen. En vervolgens werd verteld wanneer je moest gaan lopen. Ook werd er verschillende keren vanuit een andere hoek gefilmd. Zo moesten we iedere scène wel een stuk of 10 keer opnieuw doen. We mochten niet praten, maar moesten mimen. De laatste keer mochten we wel praten. Dit was een geluidsopname zonder beeld. Verder heb ik nog meegedaan in een scène waarbij we aankwamen en een scène waarbij we stonden te wachten op de taxi. Erg leuk om zoiets een keer meegemaakt te hebben.
Ik had me ook opgegeven voor vandaag, maar helaas kreeg ik een mailtje dat ik niet mee mocht doen aangezien er te veel aanmeldingen waren en ik al in beeld was geweest.
De film komt waarschijnlijk in januari 2017 uit, allemaal kijken dus!