Pap en mam op bezoek
Door: Lianne Smolenaers
Blijf op de hoogte en volg Lianne
22 April 2016 | Suriname, Paramaribo
11 april was het zover…. Pap en mam kwamen me opzoeken in Suriname. Na lang wachten zag ik dan eindelijk een bus aankomen bij het hotel. Tijdens het uiteten was het niet erg dat we zo lang moesten wachten op ons gerecht want ik het natuurlijk erg veel te vertellen.
Dinsdag heb ik ze meteen mijn huis en stageplek laten zien. Pap kwam precies op het juiste moment. Onze wc spoelde niet meer door en met 8 meiden in een huis krijg je dat niet opgelost, ik heb hem dus meteen aan het werk gezet.
Op stage leerden pap en mam meteen de Surinaamse cultuur kennen. We mochten overal binnenlopen en bijna iedereen maakte een praatje. Eindelijk konden mijn collega’s zien waar ik mijn krullend haar van heb (er is namelijk al verschillende keren gevraagd of ik mix ben). Ze vertelden pap en mam dat ze goed op mij letten.
De rest van de dag hebben we gezwommen. Dit was super leuk, er waren namelijk bekende Nederlanders van de film ‘Tuintje in mijn hart’. Juvat (Ardil van GTST) herkende mij nog van de opnames en kwam naar ons toe om een praatje te maken.
Woensdag gingen we naar de Jodensavanne. Helaas regende het best hard, dus gingen we met de bus in plaats van met de boot. Er was een oude begraafplaats en resten van een synagoge. Wel interessant, maar er viel niet zo veel te zien. Toen ik de Suriname rivier zag, sprong ik er meteen in. Weer een rivier die ik op mijn lijstje kan afstrepen haha.
Donderdag hadden we een fietstour. Jullie zullen je wel afvragen waarom je in die hitte gaat fietsen, nou… op Surinaams tempo is dit best te doen haha. Het was erg mooi. In Nieuw Amsterdam kregen we een rondleiding in een oude gevangenis en er werd verteld over de slavernij. Ook hebben we door plantage Peperpot gefietst waar we onder andere doodshoofdaapjes, een miereneter en een bloedekster hebben gespot en een bezoek hebben gebracht aan een ouder koffiebonenfabriek.
Aangezien we pas laat geluncht hadden (je raadt het al:… BAMI) hadden we ’s avonds geen zin om ergens te gaan eten. Als verassing had ik bij de supermarkt broodjes en een toetje gekocht die ik thuis gesmeerd heb. Na nog lekkere eieren gebakt te hebben, ging ik pap en mam verassen met een roomservice.
Vrijdag hadden we een stadstour door Paramaribo met de bus. Ik had al veel gezien in Paramaribo, maar had er nog nooit uitleg bij gehad. Zo is er een kerk waar ik al tientallen keren ben langs gefietst, maar nog nooit was binnen geweest.
Opvallend was ook dat er in één straat een moskee en een synagoge naast elkaar staan. Suriname heeft 5 verschillende bevolkingsgroepen, ze wonen met elkaar, iedereen is één grote familie. Veel mensen noemen elkaar dan ook oom/tante of opa/oma. In Paramaribo is er een groot contrast tussen huizen. We zijn in straten met huizen geweest die van een paar planken hout zijn gemaakt en straten waar hele dure villa’s staan.
’s Avonds hebben we gegeten bij mijn lievelingsrestaurant: Zus & Zo. Hier was live muziek en ik ben erachter gekomen dat zelfs pap kan zingen (liedje met maar 2 woorden hahaha).
Zaterdag is onze stagedocent aangekomen in Paramaribo, samen met hem zaten we aan het parbobier.
Toen het hier 19.00 uur was, was het in Nederland al 17 april. De dag dat Stefan en ik een half jaar een relatie hebben. Hij had pap en mam een cadeautje voor me mee gegeven die ik pas de 17de mocht openen. Het was een erg mooi kettinkje waar ik erg blij mee ben.
Zondag regende het. Aangezien de Surinamers buiten leven is er binnen niet veel te doen. Lisanne kwam gelukkig met het leuke idee om naar de film Jungle Book in de bioscoop te gaan.
Maandag vertrokken we met de boot naar Galibi. Ik hou van water, dus ging voor op de boot zitten zodat ik een mooi uitzicht had. Toen ik hoorde dat ik op het dak mocht gaan zitten, sprong ik er natuurlijk meteen op. Het was veel moeite om erop te komen, maar ik had wel het mooiste uitzicht en ik werd niet nat (de anderen werden nat door de golven haha). De pet van een Surinamer die ook op het dak zat, waaide af en de bootsman voer terug om hem uit het water te halen. We hebben erg moeten lachen met de Surinamers.
’s Avonds hebben we zeeschildpadden gezien. Één was eieren aan het leggen en een andere kwam net uit het water. Erg bijzonder.
Dinsdag gingen we van Galibi naar Frans Guyana (buurland van Suriname). Hier hebben we een gevangenis bezocht. Ook ik heb even vast gezeten, de gids wou namelijk laten merken hoe dit voelde. Ik kan je vertellen dat het geen pretje was.
Woensdag hebben we nog de oude ambachtentour en colakreek gedaan. Eerst namen we een bezoekje aan de vlindertuin waar we vlinders, schildpadden, slangen en ratten hebben gezien. Daarna bezochten we Marronfamilie, waar ze potten deden bakken. En een indianenfamilie die hout doet bewerken. Erg mooi werk. Ten slot gingen we naar colakreek waar we gezwommen hebben in zwart water dat leek op cola. Een lekkere verfrissing.
Voor het afscheidsdiner had ik natuurlijk het duurste en luxste restaurantje uitgekozen.
Donderdag brak de dag aan van het afscheid nemen. Het was raar om na een vakantie niet mee naar te huis te gaan met pap en mam. Maar over 10 weken ben ik weer terug in Nederland!
Dinsdag heb ik ze meteen mijn huis en stageplek laten zien. Pap kwam precies op het juiste moment. Onze wc spoelde niet meer door en met 8 meiden in een huis krijg je dat niet opgelost, ik heb hem dus meteen aan het werk gezet.
Op stage leerden pap en mam meteen de Surinaamse cultuur kennen. We mochten overal binnenlopen en bijna iedereen maakte een praatje. Eindelijk konden mijn collega’s zien waar ik mijn krullend haar van heb (er is namelijk al verschillende keren gevraagd of ik mix ben). Ze vertelden pap en mam dat ze goed op mij letten.
De rest van de dag hebben we gezwommen. Dit was super leuk, er waren namelijk bekende Nederlanders van de film ‘Tuintje in mijn hart’. Juvat (Ardil van GTST) herkende mij nog van de opnames en kwam naar ons toe om een praatje te maken.
Woensdag gingen we naar de Jodensavanne. Helaas regende het best hard, dus gingen we met de bus in plaats van met de boot. Er was een oude begraafplaats en resten van een synagoge. Wel interessant, maar er viel niet zo veel te zien. Toen ik de Suriname rivier zag, sprong ik er meteen in. Weer een rivier die ik op mijn lijstje kan afstrepen haha.
Donderdag hadden we een fietstour. Jullie zullen je wel afvragen waarom je in die hitte gaat fietsen, nou… op Surinaams tempo is dit best te doen haha. Het was erg mooi. In Nieuw Amsterdam kregen we een rondleiding in een oude gevangenis en er werd verteld over de slavernij. Ook hebben we door plantage Peperpot gefietst waar we onder andere doodshoofdaapjes, een miereneter en een bloedekster hebben gespot en een bezoek hebben gebracht aan een ouder koffiebonenfabriek.
Aangezien we pas laat geluncht hadden (je raadt het al:… BAMI) hadden we ’s avonds geen zin om ergens te gaan eten. Als verassing had ik bij de supermarkt broodjes en een toetje gekocht die ik thuis gesmeerd heb. Na nog lekkere eieren gebakt te hebben, ging ik pap en mam verassen met een roomservice.
Vrijdag hadden we een stadstour door Paramaribo met de bus. Ik had al veel gezien in Paramaribo, maar had er nog nooit uitleg bij gehad. Zo is er een kerk waar ik al tientallen keren ben langs gefietst, maar nog nooit was binnen geweest.
Opvallend was ook dat er in één straat een moskee en een synagoge naast elkaar staan. Suriname heeft 5 verschillende bevolkingsgroepen, ze wonen met elkaar, iedereen is één grote familie. Veel mensen noemen elkaar dan ook oom/tante of opa/oma. In Paramaribo is er een groot contrast tussen huizen. We zijn in straten met huizen geweest die van een paar planken hout zijn gemaakt en straten waar hele dure villa’s staan.
’s Avonds hebben we gegeten bij mijn lievelingsrestaurant: Zus & Zo. Hier was live muziek en ik ben erachter gekomen dat zelfs pap kan zingen (liedje met maar 2 woorden hahaha).
Zaterdag is onze stagedocent aangekomen in Paramaribo, samen met hem zaten we aan het parbobier.
Toen het hier 19.00 uur was, was het in Nederland al 17 april. De dag dat Stefan en ik een half jaar een relatie hebben. Hij had pap en mam een cadeautje voor me mee gegeven die ik pas de 17de mocht openen. Het was een erg mooi kettinkje waar ik erg blij mee ben.
Zondag regende het. Aangezien de Surinamers buiten leven is er binnen niet veel te doen. Lisanne kwam gelukkig met het leuke idee om naar de film Jungle Book in de bioscoop te gaan.
Maandag vertrokken we met de boot naar Galibi. Ik hou van water, dus ging voor op de boot zitten zodat ik een mooi uitzicht had. Toen ik hoorde dat ik op het dak mocht gaan zitten, sprong ik er natuurlijk meteen op. Het was veel moeite om erop te komen, maar ik had wel het mooiste uitzicht en ik werd niet nat (de anderen werden nat door de golven haha). De pet van een Surinamer die ook op het dak zat, waaide af en de bootsman voer terug om hem uit het water te halen. We hebben erg moeten lachen met de Surinamers.
’s Avonds hebben we zeeschildpadden gezien. Één was eieren aan het leggen en een andere kwam net uit het water. Erg bijzonder.
Dinsdag gingen we van Galibi naar Frans Guyana (buurland van Suriname). Hier hebben we een gevangenis bezocht. Ook ik heb even vast gezeten, de gids wou namelijk laten merken hoe dit voelde. Ik kan je vertellen dat het geen pretje was.
Woensdag hebben we nog de oude ambachtentour en colakreek gedaan. Eerst namen we een bezoekje aan de vlindertuin waar we vlinders, schildpadden, slangen en ratten hebben gezien. Daarna bezochten we Marronfamilie, waar ze potten deden bakken. En een indianenfamilie die hout doet bewerken. Erg mooi werk. Ten slot gingen we naar colakreek waar we gezwommen hebben in zwart water dat leek op cola. Een lekkere verfrissing.
Voor het afscheidsdiner had ik natuurlijk het duurste en luxste restaurantje uitgekozen.
Donderdag brak de dag aan van het afscheid nemen. Het was raar om na een vakantie niet mee naar te huis te gaan met pap en mam. Maar over 10 weken ben ik weer terug in Nederland!
-
22 April 2016 - 20:44
Frank Smolenaers:
Hoi Lianne, Ik had net nog met je vader gesproken. Hij had een mooie vakantie gehad. Leuk om te horen dat het erg gezellig was samen. Veel gezien en gedaan. Je verslagen worden beter, korter en niet zo gedatalieerd, haha.
Nog veel plezier in Suriname. -
22 April 2016 - 22:25
Pap:
Nou Lianne, dat heb jij fijn verwoord.
Het is inderdaad een onvergetelijke vakantie geweest
Ik ben nog nooit zo ver weg geweest en heb nog nooit zo`n warm klimaat meegemaakt.
Dat was wennen, wat een apart land, maar wel de moeite waard geweest.
Het was fijn kennis te maken met je huis genootjes ( allemaal prachtige meiden) ,
en ook je stageplaats het M.O.P. (medisch opvoedkundig bureau) was zeer indruk wekkend
hoe primitief ze er werken maar ook hoe vol lof ze over jou waren en sommige waren zelfs zo bezorgd
als een moeder , heel fijn.
Ik heb gezien dat je het er goed naar je zin hebt en dat jullie (8 meiden) heel goed met elkaar overweg kunnen.
Ik hoop dat jullie 2e helft van de stage nog net zo boeiend blijft.
Lianne, ik ben super trots op je.
Pap.
-
23 April 2016 - 08:48
Mam:
Het waren 9 prachtige dagen in Suriname. Lianne zat op het balkon van ons hotel te wachten toen we aankwamen.
Een fietstocht op donderdag begon in de regen maar ’s middags waren we natter van het zweet dan ’s morgens van de regen. Het stukje door de jungle van Peperpot was het mooiste.’s Avonds geen zin meer om ons op te knappen voor een diner. Staat daar opeens een lief meisje aan de deur met iets van mams lievelingseten, croissantje kaas en gezonde broodjes met gebakken ei, zo lief.
Zaterdags stuurde Lianne ons alleen op pad. Ze had Brownsberg al gezien. Die geluiden en klimmen door de jungle was heel speciaal.
Onze vrije zondag werd toch weer leuk vol gepland met een bezoek aan de vogeltjeswedstrijd (welk vogeltje kan het beste fluiten). De Surinamers hebben namelijk een vogeltje als huisdier ipv een hond. ’s Middags nodigde Lianne en haar huisgenootjes ons uit om mee te gaan naar de film. Thanx meiden, leuk dat we jullie hebben leren kennen. Fijn om te zien en horen hoe jullie voor elkaar klaar staan.
Galibi vond ik erg spannend, bij het licht van de maan in een bootje over de Atlantische Oceaan, daarna uren op een eiland zitten om zeeschildpadden te spotten. Slapen in een huisje dat alles behalve fris rook. ’s Morgens was het vloed en lag de boot wel 30 meter ver in het water. Schoenen uit, tas op de nek en maar zien dat je op de boot komt. Dat was training voor Expeditie Robinson.
Het was een avontuurlijke reis. Het mooiste van de reis, dat we nu de Suriname ervaringen met jouw kunnen delen Lianne. Iets echt zien is toch anders dan van foto’s en woorden.
De afscheidstraantjes zijn inmiddels gedroogd en we zijn weer veilig thuis. Meiden maak er ook de tweede helft van jullie stage samen iets moois van.
-
23 April 2016 - 15:04
Lianne Smolenaers:
Ahh dankjewel pap en mam! -
28 April 2016 - 21:05
Wil Van Eijk:
Gelukkig zijn Ans en Frans weer veilig thuis en veel verteld over de mooie vakantie.
En bewaar je de ballonnen voor de geboorte van je petekind?
Het is hier spannend, vandaag is Anke naar het ziekenhuis geweest en morgen weer.
Bren zegt steeds: Waar blijft die baby toch???
We wachten maar af !
Groetjesssssssssssssss
-
28 April 2016 - 22:12
Lianne Smolenaers:
Haha
Ik ben benieuwd. De ballonnen liggen klaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
